Πολιτικόν τέλμα

Μια εβδομάδα μακριά από τις εκλογές. Πιο βαρετή εκλογική αναμέτρηση δεν ματάδα στη ζωή μου. Χωρίς επιχειρήματα, χωρίς υποσχέσεις, αφισοκολλήσεις, ντουντούκες, παράτες, τηλεφωνήματα κλπ κλπ. Μια αναμέτρηση επτά κομμάτων που όλοι τους απεύχονται να πάρουν την εξουσία. Και δηλαδή πως να την πάρεις, και τι να την κάνεις. Εδώ μιλάμε για διαχείριση… τυφώνα. Ξέρει κανείς τίποτα;
Με 420δις χρέος(μαζί και τα 87δις) και μέτρα άμετρα γεμάτα αμετροέπεια!
Ξήλωμα του κοινωνικού ιστού και ξανά μανά από την αρχή το πλέξιμο. Δε ξέρω ίσως και να μας πάρει πέντε, έξη, δέκα, είκοσι, τριάντα… ναι, χρόνια! Άσε πρώτα να επιβιώσουμε από τα επερχόμενα. Προς το παρόν θαυμάζουμε την Ελληνική μας φύση, τα ταβερνάκια μας, τα τσιπουράκια μας και τα fast food (χα!) σαντουϊτσάδικα ταχυφαγεία! Πάντα με πρώτη θέση το καθαρό διπλοβρασμένο τσίπουρο. Αμανάτι από κείνο το κεφάτο ρεμάλι, τον Διόνυσο. Που τον βρίσκεις που τον χάνεις, πάντα στα γούστα. Μας το κληρονόμησε το χούϊ του και έτσι και ξεκαναπεδιαστούμε πάμε για καφέ ή τσίπουρο. Κάποτε ρίχναμε και τους πολιτικούς ψιλοκαβγάδες, τώρα… βούβα! Ούτε αθλητικά. Μας τάπωσε η Εθνική στο μπάσκετ.
Εν τω μεταξύ μάθανε όλοι πως πηδιόμαστε και πλακώσανε και οι… αποτυχημένοι. Κάτι λεβέντες από τα παλιά, κάτι καλόπαιδα πρώην σοσιάλ, νυν σόσιαλκομουν. Κάτι ξεκατινιασμένοι που ποτέ τους δεν δήλωσαν άλλο επάγγελμα εκτός αυτό του πολιτικού. Αποτυχημένοι σε όλα εκτός… αυτό! Δηλαδή ο μισθός, τα χιλιαρικάκια. Στην Ελλάς του 2015 ποιος παίρνει τόσα λεφτά χωρίς ευθύνες;
Κάποτε μόλις παντρεύτηκα η πεθερά μου με πήγε σε ένα βουλευτή να με συστήσει για νάχω, λέει, κι εγώ τον δικό μου πολιτικό. “Τι, χωρίς βουλευτή; Που θα πας ωρέ Καρακίτσο; Ούτε θέση, ούτε δάνειο, ούτε ρουσφέτι. Χαμένος από χέρι.” Εκείνος δεν μιλούσε, με κοίταζε σκεπτικός και κουνούσε το κεφάλι του. Ύστερα μου έπιασε το χέρι και με πάσσαρε στην τσατσά του… οίκου, δια τα περαιτέρω. Ήγουν αφισοκολλήσεις, απεργοσπάσεις και τα τοιαύτα. Τα μούντζωσα κι εγώ και έφυγα την ίδια ώρα αφήνοντας την πεθερά να σταυροκοπιέται και να ρωτάει την κόρη της που με βρήκε, στα σακκουλάκια του κλιν; Τώρα φοβάμαι μη το σκάσει από τον επέκεινα κανένα βράδυ και ρθει με τεντωμένο αντίχειρα “Μεϊμαράκη να ψηφίσεις ακούς; Που έχει και μουστάκι”. Μωρέ μουστακοφερετζέ είχε και ο άλλος που μας έφερε τα μνημόνια και τις σφαγές στις συντάξεις.
Ωραία λοιπόν, ξεκινάω το πρωί της Κυριακής και φτάνω στο εκλογικό κέντρο να ψηφίσω. Αποκλείεται να έχω καθαρό καταστάλαγμα που θα το ρίξω. Κι αν έχω, το πιθανότερο είναι να τελεί υπό αίρεση. Λευκό, άκυρο, αποχή μου το απαγορεύει η πολιτική μου συνείδηση. Μένουν επτά(μπορεί και παραπάνω). Αυτό που δήθεν επέλεξα ή… Εκτός από τους υποψηφίους, υπάρχει άνθρωπος που να επέλεξε με τη μια; Αυτό λοιπόν που επέλεξα εγώ “βασανιστικά”, το ψηφίζω. Αν όχι τότε, αφού βγάλω αυτά που ούτε πεθαμένος θα ψήφιζα, τα υπόλοιπα τα ανακατώνω και τραβώ με κλειστά τα μάτια και ότι βγει. Ούτως ή άλλως ότι και να ψηφίσεις άλλο θα βγει. Αχταρμάς θα βγει. Και τι θα κάνει; Δ Ι Α Π Ρ Α Γ Μ ΑΤ Ε Υ Σ Η!
Αυτό! Είναι όπως λέγαμε κάποτε αλλαγή, τώρα διαπραγμάτευση. Ξέραμε τον παλιό τρόπο διαπραγμάτευσης(;), τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ μάθαμε(;) και τον νέο. Λοιπόν τι ψηφίζεις; Παλιό τρόπο ή νέα διαπραγμάτευση;
Φίλε, λάθος κατάλαβες ότι κάνω καμάντζο τον ΣΥΡΙΖΑ. Απλά σκέπτομαι εμένα που με την συνταξούλα μου πάλι θα γεμίζω τα καφωδεία, τα ταβερνεία και τα… ταχυφαγεία με κόσμο!!!!!
Σημ. Λέτε ο Λεβέντης νάχει πραγματικά γνωριμίες και να μας βγάλει από τα μνημόνια σε δυό μήνες; Αμάν…

Οικονομία, covid business , ενεργειακή κρίση- Με τον Ζάκη Πολυζωίδη