-Έϊ, ξύπνα μ’ ακούς; Μάλλιασε η γλώσσα μου να μιλώ. Πάλι στα ίδια σκ@#$τά είμαστε. Τι με ζάλιζες με τις παρόλες σου. Αυτοί είναι αλλιώτικοι, είναι φρέσκοι, είναι αμόλυντοι, είναι, είναι… αδαείς!
-Περίμενε μωρέ! Ούτε πέντε μήνες, εκατόν πενήντα ημέρες, 3600 ώρες δεν είναι στα πράγματα. Δε βλέπεις; Τους κάνουν πόλεμο όλοι μέσα στον συνεταιρισμό. Δεν τους δίνουν λεφτά. Πως θα κινηθεί η αγορά, τα λιμνάζοντα χρέη. Συνέταιροι σου λέει. Πως μωρέ, στο τζάμπα και στο ανώδυνο;
-Κάτσε ρε μάγκα, μονάχα δανεικά και επιδοτήσεις σκέφτεσαι; Όταν έπαιρνες τα δανεικά ήξερες και το επιτόκιο αλλά και τους όρους του δανείου. Τώρα σκάσε και πλήρωνε.
– Όχι ρε, δεν πληρώνω νταβατζήδες. Και δεν γουστάρω μαζί σου άλλη συζήτηση.
– Εν τάξει, συζήτηση δεν μπορεί να γίνει, κάνε ότι σκ!@@#τά θέλεις.
Ωχ Θεέ μου βοήθα, θα μου φύγει το κεφάλι. Δεν μπορώ να μαλώνω όλη μέρα με τον εαυτό μου, Έχω γίνει διχασμένη προσωπικότητα. Το αριστερό μου ήμισυ γουστάρει και δικαιολογεί αριστερά. Το μισό δεξί θέλει… μήπως και ξέρει τι θέλει; Αλλά κατά πως πάω με βλέπω να φουντάρω στον ποταμό. Ά είπα ποταμό και θυμήθηκα τον ποτάμη. Φτου κύριε φυλακήν… άντε να μην πω τίποτε ανθυγιεινό. Καλά σε τάπωσε ο Τσίπρας στην τριτολογία του. “Γιατί επιμένετε κε Θεοδωράκη στις 14 του μήνα; Επειδή θα κλείσει τότε για λίγο η Γερμανική βουλή; Ούτε η Μέρκελ μου το ζήτησε.” Βρρρρρ… και είναι τέταρτοι!
Χα! Ξέρεις , έτσι ξεκινάει. Στην αρχή αντιδράς έντονα. “ Όχι, εγώ; Δεν δέχομαι τέτοια. Αν εσύ τα θέλεις χωρίζουμε και να πας στην ρουφιάνα την μάνα σου.” Αυτά για λίγο, γιατί σε λίγο γίνεσαι Βασιλικότερος του Βασιλέως. Αυτή σου λέει, εν τάξει φτάνει πια αλλά εσύ “Όχι, εγώ; Θα τους σκίσω και αν εσύ επιμένεις τότε να πας στην μάνα σου, αν σε δεχτεί κι αυτή η φουκαριάρα!” Από ρουφιάνα που ήταν στην προηγούμενη έκδοση.
Λοιπόν τέρμα, γιατί μου πονάει και το κεφάλι. Ας κάνουν ότι θέλουν, ούτως ή άλλως πάντα στην κασίδα μου επάνω έπαιζαν μουντζούρη και πάντα εγώ μουντζουρωνόμουνα. Εγώ τώρα είμαι για κανένα πενηνταράκι, λίγο χταποδάκι και δυό δράμια χαρά. Ύστερα πάλι εκείνο το… πως το λένε μωρέ… που μιλάει για… λεφτά. Άαααα, “θα τα κάψω τα ρημάδια τα λεφτά μου…” Κάψε, κάψε τι θα κάψεις αφού εκ του μη έχοντος… μπουρμπούτσαλα θα πάρεις…
Και με τούτα και με κείνα καλό είναι να ετοιμαζόμαστε για καμιά παραθέριση καλοκαίρι που είναι. Και ότι είπαμε νερό και αλάτι. Τι να κάνουμε παιδιά, ο σώζων εαυτό σωθείτο… καλοκαίρι είναι. Τα σοβαρά για το Φθινόπωρο. Τώρα όλα είναι χαλαρά και… ανάλαφρα. Ούτε η βουλή παίρνει αποφάσεις. Μαγιό μπάνιο, γκομενάκια και χρωστάς τριακόσια τόσα γίνεται… δεν γίνεται!
Πρώτα τα μπάνια μας. Λαός δεν είμαστε;
