Ήταν ένα κατοστάρικο!

Κάποτε, νεαροί, εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’70 με ένα κατοστάρικο στη τσέπη πηγαίναμε ταβέρνα και ύστερα μπουζούκια ή disco. Κι ως περνούσαν τα χρόνια το κατοστάρικο έχανε από αξία. 

Τέλος του ’70, με 18.000 δραχμές το μήνα καθαρά το κατοστάρι έμοιαζε με παρανυχίδα. 

 Έρχεται το ΠΑΣΟΚ το ’81 κι αρχίζει η προοπτική με τα δανεικά. Πλημμυρίζει ο κόσμος δραχμές και περιέργως το κατοστάρικο γίνεται περιζήτητο στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Βουλγαρία, δημοφιλής προορισμός την εποχή εκείνη.


Τα πακέτα delors συνεχίζουν νάρχονται και οι επιδοτήσεις για ξήλωμα αμπελώνων γεμίζουν τις τσέπες ανυποψίαστων παραγωγών. Το χρηματιστήριο βρίσκει τους Έλληνες με χρήμα στη τσέπη και φτηνό κατοστάρικο. Πανέξυπνη η λοβιτούρα του χρηματιστηρίου μαζεύει από το πόπολο πολύ χρήμα.

Τέλος του ενενήντα αρχές του νέου αιώνα της υδροχόου το εκατόδραχμο γίνεται εκατόευρω! Μόνο που η αξία άλλαξε άρδην. Τώρα το εκατόευρω κόστιζε επί 345δρχ όση και η αντιστοιχία ευρώ-δραχμής. Δηλαδή 33.450δραχμές! Με εκατό ευρώ τώρα αγόραζες τα ψώνια του μήνα σε λαϊκή και χασάπη.

Αρχίζει στο μάξιμουμ ο δανεισμός και κανένας  δεν ψιλιάζεται κάτι. Δηλαδή οι πολιτικοί ξέρουν τι έρχεται αλλά περιέργως σιωπούν, κωφεύουν. Τέλος της πρώτης δεκαετίας και ο Αμερικανοέλληνας μας προσγειώνει άτσαλα σαν το αρτσούμπαλο ζεϊμπέκικό του. Σε λίγο η μείωση των συντάξεων θα φτάσει στο σχεδόν 50%. Βλέπεις, τα νεαρά, γεράσαμε και γίναμε παππούδες, συνταξιούχοι. Ανήμποροι και εκτεθειμένοι στου κάθε υπουργού υγείας τις εμπνεύσεις για μείωση εξόδων. Το κατοσταράκι ξαναπήρε την παλιά του αίγλη σαν αξία αφού από τις συντάξεις πλέον κόβονταν μηδενικά.

Τώρα με εκατό ευρώ  ο έκθετος πια γεροσυνταξιούχος περνούσε δέκα μέρες σαν βασιλιάς, και οι περισσότεροι δεν το είχαν κι αυτό.

Χτες το κράτος της απελπισίας πρόδωσε για μια άλλη φορά τον εαυτό του και τους ψηφοφόρους του. Βγήκε στην εξουσία, εν πολλοίς, απ’ τους συνταξιούχους με το σκεπτικό “μπας και γλυτώσουμε από τα νύχια του mail Χαρδούβελη!”. Χτες  η κυβέρνηση του κράτους έσκυψε το κεφάλι απολογητικά χωρίς ντροπές και αφήρεσε από τους απομάχους της ζωής το εκατόευρω, το κατοστάρι!

Και ο λογαριασμός του ρεύματος ήρθε πάλι πιο πολύ φορτωμένος και με τη δόση του μήνα. Και η ύδρευση ήρθε πάλι πιο μεγάλη φορτωμένη με την αποχέτευση. Και η τράπεζα ήρθε πάλι αμείωτη και απαιτητική με τον μπαμπούλα των distress funds και τα μειωμένα φάρμακα λιγόστεψαν έτι περισσότερον και ο πόνος ήταν πιο μεγάλος. Και οι δύο επισκέψεις στον παθολόγο μειώθηκαν στο καθόλου γιατί χάθηκε το κατοστάρι . Στο νοσοκομείο μου έκλεισαν δωρεάν εξέταση για τα μέσα Νοεμβρίου.

Ελπίζω να ζω!


πασχαλης

Οικονομία, covid business , ενεργειακή κρίση- Με τον Ζάκη Πολυζωίδη