Η παρακολούθηση των μεσημεριανών εκπομπών δεν είναι και ό,τι
καλύτερο για την αξιοποίηση της φαιάς ουσίας, όσων τουλάχιστον διαθέτουν.
Είχα την ατυχία να πέσω όλως τυχαίως πάνω στην εκπομπή της
δημοσιογράφου (;) κυρίας Τατιάνας στο κανάλι «Ε» όπου κατάλαβα ότι η άποψη μου
για τις εκπομπές αυτές είναι μάλλον σωστή.
Και τούτο γιατί την άκουσα να σχολιάζει την προγραμματισμένη
συγκέντρωση με το σύνθημα «παραιτηθείτε» την Τετάρτη 15/6 στο Σύνταγμα.
Έλεγε λοιπόν η συγκεκριμένη κυρία ότι κατ αρχή είναι
αντίθετη σε κάθε μορφή κινητοποιήσεων και διαμαρτυρίας αφ ενός, διότι –λέει-
δεν έχουν νόημα και δεύτερον δικαιολογούσε την άποψη του γενικού γραμματέα του
υπουργείου Εργασίας Νεφελούδη, ο οποίος αναφερόμενος στην προγραμματισμένη αυτή
συγκέντρωση δήλωσε ότι «Αν τους μισούς από αυτούς τους γυρίσει κανείς ανάποδα, θα
πεταχτεί από τις τσέπες τους το μισό χρέος της χώρας». Και μάλιστα το σχολίαζε
με επίταση.
Συνειρμικά λοιπόν η δήλωση της κυρίας δημοσιογράφου(;)
φαίνεται να έχει κάποια εξήγηση, καθώς μπορεί να φοβάται μη τυχόν και αν
συμμετάσχει στη διαμαρτυρία και την γυρίσουν ανάποδα, μπορεί να της πέσει το ….
Χρέος. Από την άλλη πλευρά, μια και η κυρία καθημερινά κάνει μια σκυταλοδρομία
με την εκπομπή της αφού μόλις τελειώνει την πολύωρη «ενημέρωση» παραδίδει την
σκυτάλη της στον σύζυγο που αναλαμβάνει την παραπέρα «ενημέρωση μας» με το
καθημερινό δελτίο ειδήσεων. Άρα λοιπόν το συζυγικό δίδυμο προφανώς σιτίζεται
και μάλλον επαρκέστατα από το συγκεκριμένο κανάλι, λαμβάνοντας δε υπόψη ότι
ζούμε στον αστερισμό των αδειοδοτήσεων των καναλιών, έχει κάθε λόγο να
υποστηρίζει μετά παρρησίας τις όποιες κυβερνητικές επιλογές για να κατοχυρώσει
την χρηματική της τροφοδοσία και επάρκεια. Είναι αυτό που λέει ο λαός
«γλύφοντας, έρποντας και με ….».
Βέβαια δεν θα πρέπει να παραγνωρίσουμε και την χαμηλής
νοημοσύνης εκπομπή της που ουσιαστικά αναμασά γεγονότα που είναι ήδη γνωστά και
απλά τα προβάλει με δικά της σχόλια που μάλλον δεν ενδιαφέρουν, ούτε συγκινούν
κανένα τουλάχιστον νουνεχή πολίτη, απλά πρέπει να γίνεται λογοδιάρροια για να
γεμίζουν οι ώρες.
Δηλαδή τι το ενδιαφέρον μπορούμε να έχουμε για το ποιοι
γάμοι, ποιες βαφτίσεις, ποια μνημόσυνα έγιναν, ποιοι παρέστησαν, τι φορούσαν,
αν το τακούνι της τάδε κυρίας ήταν δωδεκάποντο και ποιας φίρμας, αν το νυφικό
ήταν από εκλεκτή δαντέλα και το μήκος της ουράς, αν το φόρεμα ήταν από τον
Καβαλά ή από τον Λωστέτσο, ή αν το μαλλί της κυρίας δείνα είναι δημιουργία του
Λαμαρά;;;;;;
Κουτσομπολιά χωρίς ουσία που κατά τους συντελεστές έχουν
μεγάλη αξία και συνεπώς προσφέρουν «κοινωνικό λειτούργημα». Τη μαύρη τους την
τύφλα προσφέρουν.
Συνεπώς κυρία μου, δεν σε ερώτησε κανείς αν συμφωνείς ή όχι
με τις όποιες εκδηλώσεις προγραμματίζονται, ούτε θα σου ζητήσει κανείς τη γνώμη
σου αν συμφωνείς ή όχι. Αν θες, «δημοσιογραφικά» μπορείς να κάνεις απλά μια
αναφορά. Το αν συμφωνείς ή όχι κράτα το για λογαριασμό σου. Δεν μας ενδιαφέρει.
Και εδώ που τα λέμε, είναι καιρός να προσδιορίσουμε την
έννοια της ιδιότητας του «δημοσιογράφου». Η λέξη το λέει: Να «γράφει». Όχι να
«λέει» τις όποιες βλακείες τούρχονται στο νου μπρος σε μια κάμερα, σε ένα
ανούσιο κουτσομπολιό. Μη τρελαθούμε κιόλας.
