Μέσα στα τόσα κωμικά, τραγικά και χυδαία συμβαίνουν ετούτα
τα χρόνια στο Χρηματιστήριο των πολιτικών ιδεών που ονομάζεται δημόσιος βίος εμφανίζονται
και στα πολιτικά ρετάλια του άλλοτε δεσπόζοντος στην πολιτική διαφθορά ΠΑΣΟΚ,
και κατηγορεί τους αντιπάλους του ότι αλλάζουν ιδεολογικά και πολιτικά καπέλα!
Πρόκειται γι’αυτό που λέμε: Δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις.
Στο
σημερινό απόκομμα του ΠΑΣΟΚ θυμίζω για τις δικές του οβίδειες ιδεολογικές και
πολιτικές μεταμορφώσεις, τα όσα είχα γράψει στις αρχές του 1996, γράφοντας και
τα εξής για τις «Κουρδισμένες Πλειοψηφίες του ΠΑΣΟΚ»: «Πρόκειται για την
πλειοψηφία εκείνη, η οποία αλλάζει την «ιδεολογία» όπως τα πουκάμισα και γι’
αυτό τη βλέπουμε με πόση ευκολία και ανευθυνότητα μπόρεσε μέσα σε μια
εικοσαετία να μεταμορφωθεί: Από μαρξιστικό σοσιαλισμό σε σκέτο σοσιαλισμό νέου
τύπου και α και την απ’ εκεί – χωρίς ντροπή – σε δημοκρατικό σοσιαλισμό και
λίγο αργότερα ασπάστηκε την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία για να
καταλήξει προσεχώς σε ιδεολογία αγνώστου τύπου, ρέπουσα μάλλον προς τις
φασίζουσες αντιλήψεις και πρακτικές. Συνεπώς πρόκειται για μια πλειοψηφία χωρίς
κανένα πολιτικό έρμα.
Πρόκειται για μια πλειοψηφία η οποία καταδυναστεύει ένα
ολόκληρο έθνος και όλους εκείνους που αρνούνται να κολυμπήσουν μέσα στους
πολιτικούς οχετούς του συστήματος της σήψης …
Η σημερινή πασοκική πλειοψηφία είναι μια μορφή θεσμοθετημένης
τυραννίας…». Αυτά, τότε, όταν ο νέος Μεσσίας Σημίτης με την τυχοδιωκτική
πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ ανελάμβανε την πιο χυδαία διοίκηση της Ελλάδας για οκτώ
κοινωνιοκτόνα και πατριδοκτόνα χρόνια (βλ. το άρθρο μου: «Ο Λαϊκισμός στην
Ελλάδα», εκδ. «Ergo», Αθήνα 2002, σελ. 351-356). Έτσι, ή περίπου έτσι, δεν
εξελίχθηκαν τα πράγματα; Το κακό του γράφοντος είναι ότι πήρε στα σοβαρά τόσο
τα ασόβαρα πολιτικά κόμματα όσο και τον τραλαλά ελληνικό λαό, ο οποίος, κατά το
γνωστό ασμάτιο, «θέλει τραγούδι»! Εδώ ομολογώ ότι έπεσα πολύ έξω.
Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
30.5.2016
Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης:
-«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της
ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής».
-«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν
επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι
πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η
φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο».
-«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην
εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους».
-«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν
αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».
ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού
καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το
αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.
