Όπως είναι γνωστό, ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο από το
δικαστήριο της «Ηλιαίας» το οποίο αποτελούσαν 501 δικαστές. Καταδικαστικοί
ψήφοι 281 και αθωωτικοί 220.
Στην απολογία του ο φιλόσοφος, απευθύνεται μόνον στους
δικαστές που τον αθώωσαν λέγοντας: «ω άνδρες δικαστές», αγνοώντας τελείως τους
καταδικασάντες, τους οποίους προφανώς θεωρούσε γιαλατζή και προχωρώντας θα πει:
«Αν κάποιος φτάνοντας στον Άδη, ξεφορτωθεί αυτούς εδώ που θέλουν να τους λέμε
δικαστές και βρει τους αληθινούς δικαστές…» (βλ. Η. Σπυροπούλου:
«Πλάτων-Μύθοι», επανέκδ. «Το Βήμα» 2015, σελ. 218-219).
Με πόση περιφρόνηση μιλά ο Σωκράτης για τους γιαλατζή
δικαστές «που θέλουν να τους λέμε δικαστές», όπερ σημαίνει ότι δεν τους
θεωρούσε και δεν ήταν δικαστές.
Ήταν σαν πολλούς από τους σημερινούς που «ξεχνούν» να
μεταφράσουν τα βουλεύματα για τα σκάνδαλα της ΖΗΜΕΝΣ κ.λπ.!
Με την ευκαιρία προσθέτω λίγες αράδες από το έργο -έρευνα
του Αμερικανού Ελληνολάτρη συγγραφέα I. F. Stone, που ασχολήθηκε χρόνια με τη
δίκη και καταδίκη του Σωκράτη, γράφοντας το έργο του: «Η δίκη του Σωκράτη»
(εκδ. «Λιβάνι», Αθήνα χ.χ.).
Από τις 400 σελίδες αυτού του βιβλίου – έρευνα αναδύεται
ένας τεράστιος θησαυρός της αρχαιοελληνικής γραμματείας.
Παραθέτω μερικές αράδες: «Καμιά άλλη δίκη εκτός απ’ αυτήν
του Χριστού, δεν εντυπωσίασε τόσο έντονα τη φαντασία του δυτικού κόσμου» (σελ.
17) και αλλού: «Ήθελα.. να μετριάσω το έγκλημα της πόλης, κι έτσι να εξαλείψω
ένα μέρος από το στίγμα που άφησε η δίκη πάνω στη δημοκρατία και στην Αθήνα»
(σελ. 13). Πόσο διαφορετική και πόσο πιο ψηλά θα βρισκόταν η Ελλάδα και ο λαός
της τούτων των χρόνων ΑΝ ΕΙΧΑΜΕ ΔΙΚΑΣΤΕΣ σαν τους 220 της Ηλιαίας!
Δυστυχέστατα δεν υπάρχουν. Πόσο ζηλεύω τα κράτη, όπως π.χ.
τις ΗΠΑ, όπου λειτουργεί ικανοποιητικά η Δικαιοσύνη. Είναι «κάτι» το οποίο η
Ελληνική Δικαιοσύνη καμώνεται πως αγνοεί!
Του πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Αθήνα 16/8/2016
Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης:
-«Ο Λυκούργος δίδασκε πως μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη της
ανδρείας έχουν τη συνήθεια, η παιδεία, το μάθημα και ο τρόπος ζωής».
-«Ο Αριστοτέλης έγραφε για τους Σπαρτιάτες πως δεν
επιτρέπεται να θεωρεί κανείς ότι ένας πολίτης ανήκει στον εαυτό του, αλλά όλοι
πιστεύουν πως όλοι ανήκουν στο κράτος, αφού ο καθένας είναι μέρος του και η
φροντίδα για τον ένα πρέπει να συμπεριλαμβάνει και τη φροντίδα για το σύνολο».
-«Όλη η φροντίδα των Σπαρτιατών επικεντρωνόταν στην
εκπαίδευση των νέων και αυτό το έκαναν για το καλό του κράτους».
-«Η καλλιέργεια της φυλετικής καθαρότητας και η παιδεία ήταν
αλληλοσυμπληρούμενες και αδιαχώριστες μεταξύ τους έννοιες».
ΣΗΜ. Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού
καθηγητού T. Brake: «H πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών» εκδ. β’ από “Το
αντίδοτο”, Καλαμάτα 2014.
