Αυτή τη διακήρυξη τόλμησε να κάνει ο αρχηγός της Νέας
Δημοκρατίας, απευθυνόμενος στους πέντε χιλιάδες συνέδρους του κόμματος, οι
οποίοι τον χειροκροτούσαν παθιασμένα.
Γνώριζαν πολύ καλά ότι τους λέει ψέματα. Γνώριζαν πολύ καλά
ότι για έναν αιώνα η οικογένειά του δυναστεύει την Ελλάδα. Γνώριζαν πολύ καλά
ότι από τη μεταπολίτευση και δώθε ολόκληρη η οικογένεια, με πρώτο τον γενάρχη,
κυβέρνησαν αμέσως ή εμμέσως την Ελλάδα και συνεπώς έχει το δικό της μεγάλο
μερίδιο στη σημερινή πολυεπίπεδη αθλιότητά της.
Γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο ιστορικός παραχαράκτης που
χειροκροτούσαν ήταν και είναι ο ευνοημένος της πολιτικής οικογενειοκρατίας. Εν
όψει όλων αυτών – για να μείνουμε μόνο σ’ αυτά – ερωτώνται οι χειροκροτούντες
τον Μεσσία τους: Τι απ’ όλα είναι οι ίδιοι; Πως δικαιολογείται τρεις
οικογένειες ν’ ασελγούν πάνω στο πολιτικό και οικονομικό πτώμα της Ελλάδας και
ο «υπερήφανος» λαός να τις χειροκροτεί;
Γράφοντας αυτά δεν έχω κανενός είδους αυταπάτη ότι πρόκειται
τούτη η δύσμοιρη πατρίδα ν’ απαλλαγεί από τα κάθε λογής πολιτικά κοράκια με τα
νύχια τα γαμψά.
Τα γράφω έτσι, για την ψυχούλα μου, για να τους θυμίζω ότι
δεν είμαι πολιτικός Αυστραλοπίθηκος, όπως το έκανα εδώ και μια δεκαετία με το
έργο μου, το οποίο κανένας δεν διάβασε. Είχε τον αντιδημοφιλή και..
αντιδημοκρατικό τίτλο: «Αρχαία και σύγχρονη Δημοκρατία. Από την Αθηναϊκή
Δημοκρατία στη σύγχρονη οικογενιοκρατεία και από την κληρωτή δημοκρατία στη
δημοκρατία των επιγόνων» (εκδ. «Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2007).
Βέβαια, τέτοιο… αντιδημοκρατικό έργο γιατί να το πιάσουν στα
χέρια τους οι κοπρίτες. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για πόστα και διορισμούς!
Ελλάδα άρρωστη, μαζόχα, τυχοδιωκτική και σάπια! Μια αλήθεια την οποία ενέδειξα
και επισήμανα εδώ και δέκα τρία χρόνια (βλ. το άρθρο μου: «Αυτόν τον σάπιο λαό
ποιος θα τον αγοράσει;» στα «Πολιτικά Θέματα», 3-10-2003).
Γενικεύοντας το θέμα της πολιτικής συμπεριφοράς της μεγάλης
πλειοψηφίας του ελληνικού λαού στο δημόσιο βίο της παρηκμασμένης Ελλάδας, θα
την ερμήνευα με τούτες τις δύο απόψεις: Η πρώτη ανήκει σ’ αυτό που ο κοινωνικός
φιλόσοφος Έριχ Φρομ ονόμασε: «Ο φόβος μπροστά στην Ελευθερία» (εκδ.
«Μπουκουμάνη» Αθήνα 1971) και η δεύτερη στον Άγγλο φιλόσοφο Μπ. Ράσσελ, ο
οποίος εδώ και πολλά χρόνια διατύπωσε την άποψη που λέει: «Οι άνθρωποι
συσπειρώνονται σε ομάδες (και τα κόμματα) για ν’ αποκτήσουν περισσότερη δύναμη
μέσα στο καυγάδισμα για την απόκτηση υλικών αγαθών» (βλ. το έργο του «Πολιτικά
Ιδεώδη», το οποίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1971 και εκδόθηκε στην Αθήνα από τις εκδ.
«Σ. Ζαχαρόπουλος» το 1975. Το εδώ παράθεμα σελ. 36).
Αυτό το πλιάτσικο ή όπως έλεγε ο καθηγητής Θ. Αγγελόπουλος
«η διανομή των δημοσίων θέσεων γινόταν ως λάφυρο της νίκης στον εκλογικό
αγώνα», αποτελούν την ιδεολογία όσων τρέχουν να τα υπηρετήσουν… για την
πατρίδα.
Προσπαθούν με το κόμμα και μέσα από το κόμμα, να πάρουν τη
λεία τους… Μας το είπε και ο Παπαγιαννόπουλος (Γκρούεζας) στην γνωστή κωμωδία:
«Ο Μαυρογυαλούρος»: «Τι θα πει κ. υπουργέ (Λ. Κωνσταντάρας) πως έφτιαξα το
σπίτι. Από παιδί είμαι του κόμματος». Συνεπώς, σ’ όλους αυτούς τους… ιδεολόγους
θα έλεγα: Αφήστε τα σάπια! Πάτε για μάσες και χάψες, όπως λιαν ευστόχως το είπε
και ο πολύς Θ. Πάγκαλος: «Μαζί τα φάγατε» και μαζί θα τα ξαναφάτε!
Αργήσαμε μερικοί να σας καταλάβουμε αλλά τώρα σας πήραμε
είδηση!
Αθήνα 13/05/2016
Υποθήκες από το πολίτευμα της Σπάρτης
- «Η Γενική Συνέλευση του λαού έχει το δικαίωμα να
επικυρώνει ή να αρνείται τις προτάσεις του βασιλιά ή της Γερουσίας».
- «Ο βασιλιάς Θεόπομπος θέσπισε την εξής ρήτρα: «Εάν όμως ο
λαός δεχθεί μια λανθασμένη απόφαση, τότε οι γέροντες και οι βασιλείς θα πρέπει
να απέχουν, δηλαδή να μην την υποστηρίξουν αλλά να απομακρυνθούν και να αφήσουν
το λαό να διαλυθεί, γιατί παραποίησαν ή μετέτρεψαν την απόφαση του συμβουλίου
ζημιώνοντας το κράτος».
- «Ο Λυκούργος έπεισε τους πολίτες να παραδώσουν όλα τα
κτήματά τους για να γίνει αναδιανομή και να ζήσουν πλέον οι πολίτες σε απόλυτη
ισότητα».
- «Ο Λυκούργος διένειμε όλη την Λακωνία στους κατοίκους της
χωρίζοντας τη γη σε τριάντα χιλιάδες κτήματα και τα κτήματα που ανήκαν στο δήμο
της Σπάρτης σε εννέα χιλιάδες κλήρους, γιατί αυτός ήταν ο αριθμός των πολιτών».
ΣΗΜ Τα παραθέματα αντλούνται από το έργο του Γερμανού
καθηγητού Τ. Brake: «Η πολιτική εκπαίδευση των Σπαρτιατών», εκδ. β’ από «Το
Αντίδοτο», Καλαμάτα 2014.
