Ο πολιτικός και κοινωνικός ευνουχισμός των ανέργων και των πεινασμένων.

Αυτός ο τίτλος βγαίνει από την έως τώρα συμπεριφορά τους μπροστά στα προβλήματα επιβίωσης που δημιουργούν τούτα τα χρόνια οι κοινωνιοκτόνες κυβερνήσεις.

Το ξύλο, τα χημικά και η βαναυσότητα που δέχθηκαν την περασμένη εβδομάδα τα μέλη και οι οπαδοί του ΠΑΜΕ, από τα όργανα της «σοσιαλιστικής» καταστολής αποδεικνύει ότι σε μια ερειπωμένη και πεινασμένη Ελλάδα, η πλειοψηφία των Ελλήνων τελούν σε κατάσταση κοινωνικής και πολιτικής χλωροφορμίασης.

Είναι πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά αδιανόητο να υποφέρει ένας ολόκληρος λαός που αντί να βρίσκεται στους δρόμους την αράζει στις καφετέριες, στα συσσίτια των δήμων και της εκκλησίας με την λιμοκτονούσα νεολαία της στις καφετέριες!

Είναι γνωστή αυτή η κοινωνικά και πολιτικά χυδαία συμπεριφορά των «έξυπνων» Ελλήνων που σιωπούν και κάνουν την πάπια αφήνοντας τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα!

Αυτοί οι «έξυπνοι», πολλοί από τους οποίους περιμένουν να ζήσουν από την ευσπλαχνία, με την προκλητική απουσία τους από τους κοινωνικούς αγώνες, συντελούν στην φτωχοποίηση ολοκλήρου της ελληνικής κοινωνίας.

Αυτή η γονατισμένη πλειοψηφία το ίδιο έκανε και στη διάρκεια της δικτατορίας.

Το ίδιο έκανε – και κάνει – τα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης στηρίζοντας και ψηφίζοντας τις σάπιες κυβερνήσεις. Tο ίδιο κάνει και τώρα απέχουσα από τους αγώνες για τη σωτηρία και της ιδίας και της Ελλάδας.

Τόσοι πολλοί, τόσο μικροί τόσο γονατιστοί και τόσο φιλοτομαριστές.

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

Αθήνα 05/02/2016

Πολιτικές Υποθήκες:

(Από το έργο μου: «Η κομμουνιστική Ουτοπία»).

Νίτσε: «Μόνο όταν φθάσει ο άνθρωπος στο τέλος όλων των πραγμάτων θα έχει γνωρίσει τον εαυτό του, γιατί τα πράγματα είναι απλώς τα σύνορα του ανθρώπου».

Ηράκλειτος: «Το γνώναι εαυτόν χαλεπώτατον».

Αριστοτέλης: «Χαλεπώτατον εστίν εαυτόν νικήσαι».

Μαρξ: «Ριζοσπαστισμός σημαίνει ν’ αδράξεις το θέμα στη ρίζα του. Αλλά για τον άνθρωπο η ρίζα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος».

Ο ίδιος: «Τα άτομα ξεκίνησαν πάντα από τον εαυτό τους, ξεκινούν πάντα από τον εαυτό τους».

Φίχτε: «Ο άνθρωπος δεν είναι ένα προϊόν του αισθητού κόσμου και ο τελικός σκοπός της ύπαρξής του δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σ’ αυτόν τον αισθητό κόσμο. Ο προορισμός του υπερβαίνει το χώρο και το χρόνο και κάθε τι που είναι αισθητό».

Μ. Ράσσελ: «Οι κοινωνικοί θεσμοί είναι οι φορεσιές ή οι ενσωματώσεις των ενστίκτων».

Νίτσε: Την ανατροπή των παλιών ιδεών δεν την ακολουθεί αμέσως η ανατροπή των θεσμών, απεναντίας οι νέες ιδέες μένουν πολύ καιρό στο έρημο και άξενο σπίτι των προκατόχων τους και το κρατούν αυτές από έλλειψη στέγης».