Έως τώρα το σάπιο αστικό κράτος είχε την… χριστιανική
πρόνοια να μας δίνει το ποσό των 900€ περίπου όταν ψοφούσαμε και μας έβαζαν στο
φέρετρο.
Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ καταργεί αυτή την… αστική συνήθεια και
συνεπώς, όσοι δεν κλέψαμε και δεν ανήκουμε στους έχοντες και κατέχοντες, θα μας
τρώνε τα σοσιαλιστικά σκυλιά! Αυτή θα είναι – κατά κανόνα – η μοίρα των
πρωτοπόρων στη σοσιαλιστική Ελλάδα!
Να τρώγονται από τα σκυλιά όπως αυτή τη συνήθεια την
ανέδειξε ο νομπελίστας Γ. Σεφέρης, ο οποίος όταν έφτασε στο ελληνικό
αεροδρόμιο, είπε τούτους τους στίχους: «Ευριπίδης ο Αθηναίος προσπάθησε να
τρυπήσει τα δίχτυα και τον φάγανε τα σκυλιά».
Με αφορμή αυτούς τους στίχους,
που επαγγέλθηκαν από τον ίδιο το 1963, ο γράφων έγραψε το άρθρο του: «Η μοίρα
των πρωτοπόρων» («Πολιτικά Θέματα» της 28-11-2003 και αναδημοσίευσή του, στο
συλλογικό του έργο: «Πολιτική και κοινωνία στην Ελλάδα του λαϊκισμού», τομ. Β’,
εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2004, σελ. 323-326). Σημειώνω ότι το κείμενό μου
εκείνο στηρίχθηκε σε σχετικό ρεπορτάζ της εφ. «Το Βήμα» (φ. της 26-10-2003,
σελ. Α. 42), το οποίο υπενθύμιζε στους Έλληνες ότι τον Δεκέμβριο του 1963,
υποδέχθηκαν τον νομπελίστα μόνο δύο κυρίες: Η σύζυγος και αδελφή του! Βέβαια ο
Σεφέρης δεν ήταν ούτε αοιδός της ΠΟΠ μουσικής, να τον υποδεχθεί η… προοδευτική
νεολαία ούτε Αφρικανός ποδοσφαιριστής να τον υποδεχθούν χιλιάδες φανατικοί
φίλαθλοι! Ανάμεσα στ’ άλλα, σ΄ εκείνο το οργισμένο άρθρο σημείωνα και τα εξής
καταγγέλλοντας το γραικυλισμό, τη διαφθορά και τους ανούσιους πολιτικάντηδες:
«Όλα τα μηνύματα δείχνουν και όλες οι αποδείξεις μαρτυρούν ότι η ελληνική
κοινωνία είναι πολύ άρρωστη… όλα μαρτυρούν και όλα δείχνουν ότι το πολιτικό μας
σύστημα είναι εκφυλισμένο».
Τι σημασία έχει πια το γεγονός ότι τα όσα καταγγέλονταν σ’
εκείνο το κείμενο επιβεβαιώθηκαν μέσα σε μια δεκαετία;
Τι σημασία έχει πλέον η τότε καταγγελία μου ότι το
εκφυλισμένο πολιτικό σύστημα και ο σάπιος λαός ψηφίζουν για βουλευτές «αστέρες
της μπάλας, του άσματος και της άρσης βαρών»;
Σημασία πια έχει το γεγονός ότι ναυαγήσαμε ή μας ναυάγησαν
οι ταγοί μας, χωρίς να δοθεί από κανένα σημασία στις τότε επισημάνσεις που
ακολούθησαν (βλ. τα άρθρα μου: «Εισαγωγή λαού. Οι Έλληνες πρωταθλητές της
διαφθοράς» και «Η μετάλλαξη των Ελλήνων και ο επερχόμενος εθνικός αφανισμός»,
στα «Πολιτικά Θέματα» της 7-12-2003 και 9-1-2004 – αναδημοσίευση οπ.π.σελ.
327-333).
Τώρα, γιατί οδύρεται και σκούζει ο «κυρίαρχος» λαός μαζί με
τους υποκριτές ταγούς του που τον πούλησαν; Ο γράφων, από τότε διαβλέποντας τον
εθνικό κατήφορο ρωτούσε: «Αυτόν τον σάπιο λαό ποιος θα τον αγοράσει;» (βλ.
«Πολιτικά Θέματα», 3-10-2003 και αναδημοσίευση οπ. π. σελ. 302-303).
Εκείνο το κείμενο στο οποίο κανένα παπαγαλάκι δεν έδωσε
σημασία, κατέληγε με τούτη την… αντιδημοκρατική διαπίστωση: «Ως λαός είμαστε
καταχρεωμένοι και σάπιοι! Ποιος θα μας αγοράσει; Σε ποια τιμή;». Τώρα οι
εναλλασσόμενοι κυβερνώντες ερίζουν και για το ύψος της τιμής: Ανάλογα από το εάν
είναι κυβέρνηση ή αντιπολίτευση λένε την κοτσάνα τους. Στην πρώτη περίπτωση την ανεβάζουν ψηλά. Στη
δεύτερη τη χαμηλώνουν.
Και ο λαός; Ποιος «λαός»! Αυτόν τον θάβουν χωρίς φέρετρο.
Είναι η νέα μορφή της «κυριαρχίας» του, έστω κι αν δεν το κατάλαβε ακόμη!
Εξακολουθεί να τρέφεται με την αυταπάτη της «κυριαρχίας»!
Κούνια που τον κούναγε. Όμως, μια και ο λόγος για τον Σεφέρη, θεωρώ χρήσιμο να
σημειώσω ότι ο νομπελίστας, μιλώντας κατά τα καθιερωμένα, στη Σουηδική
Ακαδημία, επέλεξε το ελληνικώτατο θέμα: «Η ελληνική παράδοση και ο σύγχρονος
κόσμος», λέγοντας για την ποίηση πως αυτή «αποτελεί την ανάσα του ανθρώπου» (το
πλήρες κείμενο της ομιλίας αυτής βλ. στην εφ. «Το Βήμα», της 11-12-1963).
Ναι, για την παράδοση, την οποία πολλοί σημερινοί
«προοδευτικοί» λακτίζουν και λοιδορούν! (βλ. το έργο μου: «Η εθνική μας
παράδοση και η σημασία της στη διατήρηση της εθνικής μας ταυτότητας», εκδ.
«Πελασγός» - Γιαννάκενας – Αθήνα 2012).
Αυτό το εθνοζημιογόνο γεγονός δεν είναι άμοιρο της σημερινής
μας κακοδαιμονίας και κατάπτωσης.
Toυ πολίτη Π.Λ.Παπαγαρυφάλλου
Αθήνα 19/01/2016
Πολιτικές Υποθήκες:
Από το έργο μου: «Η Κομμουνιστική Ουτοπία».
Μαρξ: «Η συνείδηση είναι κοινωνικό προϊόν και θα παραμείνει
τέτοιο, όσο γενικά υπάρχουν άνθρωποι».
Πλάτων: «Η ιδέα του αγαθού είναι η ανωτάτη στην ιεραρχία των
Μορφών. Είναι ο ήλιο του θείου κόσμου των Μορφών ή ιδεών… και είναι ακόμη η
πηγή ή η αιτία όλης της γνώσης και όλης της αλήθειας».
Νίτσε: «Οι ιδέες υπόκεινται σε αέναη μεταβολή και όπως το φίδι που δεν
μπορεί ν’ αλλάξει δέρμα αφανίζεται, το ίδιο τα πνεύματα που εμποδίζονται ν’
αλλάξουν ιδέες παύουν να υπάρχουν».
Εμπεδοκλής: «Οι άνθρωποι αλλάζοντας τη σωματική διάθεση
αλλάζουν σκέψη. Όσο αλλάζουν στη φύση τους οι άνθρωποι τόσο και διαφορετικά
σκέπτονται».
Γ. Φαράκος: Στα καθεστώτα του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, οι διανοητές
αν δεν εξοντώθηκαν παραμερίστηκαν ενώ οι αμφισβητίες και οι διαφωνούντες
χαρακτηρίζονται ως προδότες και αντιμετωπίζονται με το φάρμακο της ηθικής και
βιολογικής εξόντωσης».
