Το φαινόμενο των απραγματοποίητων υποσχέσεων των πολιτικών
και ιδιαιτέρως των πολιτικάντηδων, συνιστά μια διαχρονική πρακτική ανά την
Υφήλιο.
Για την άρση ή τον περιορισμό αυτού του ατομικά και
δημοκρατικά ανήθικου φαινομένου, η πρώτη στον κόσμο Αθηναϊκή Δημοκρατία είχε
πρώτη θέσπιση το «αδίκημα της εξαπάτησης του λαού», το οποίο προέβλεπε την
ποινή του θανάτου, στους δημόσιους άνδρες που έδιναν υποσχέσεις στο λαό και δεν
τις πραγματοποιούσαν.
Πρώτο θύμα αυτού του αληθινά δημοκρατικού νόμου, ο περίφημος
στρατηγός Μιλτιάδης ο θριαμβευτής της μάχης του Μαραθώνος, ο οποίος το 489 π.χ.
καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή υποσχέθηκε ότι: «Αν του έδιναν οι Αθηναίοι 70
πλοία να κυριεύσει την Πάρο θα τους έκανε πλούσιους». Του τα έδωσαν, προσπάθησε
να κυριεύσει το νησί, ναυμάχησε και τραυματίστηκε αλλά δεν μπόρεσε να την
κυριεύσει και επέστρεψε χωρίς να κάνει τους Αθηναίους πλούσιους!
Αποτέλεσμα: Καταδικάστηκε σε θάνατο με ένα υπέρογκο
πρόστιμο.
Πέθανε στη φυλακή από το τραύμα του ενώ το πρόστιμο πλήρωσε
ο γιός του Κίμων.
Ναι, ο στρατηγός που πριν ένα χρόνο διέσωσε τους Αθηναίους
από την περσική κατάκτηση, καταδικάστηκε από τους ίδιους για υπόσχεση που δεν
μπόρεσε να πραγματοποιήσει!
Πρόκειται για ένα νόμο πολιτικού και ηθικού μεγαλείου, τον
οποίο οι σύγχρονοι πολιτικοί και ο φαύλος λαός ούτε καν που θέλουν να τον
γνωρίζουν.
Γι’ αυτό και οι μεταπολιτευτικοί πολιτικάντηδες οργιάζουν
στις απατηλές υποσχέσεις για τις οποίες όχι μόνο δεν πραγματοποιούν αλλά, κατά
κανόνα, κάνουν τα αντίθετα ολέθρια σε βάρος του λαού.
Να σημειώσω ότι από το 1993 πρότεινα την επαναφορά αυτού του
σωτήριου νόμου, με σχετικό ομότιτλο άρθρο μου αλλά πολιτικάντηδες, κόμματα,
σαπιοδημοσιογραφία και φαύλοι ψηφοφόροι έδειξαν απόλυτη σιωπή!
Εκατομμύρια μπλα, μπλα, αλλά για την επαναφορά αυτού του
ηθικού και ανέξοδου νόμου μούγκα, με αποτέλεσμα να βιώνουμε την εγκληματική
ασυδοσία των υποσχέσεων που μας οδηγούν στον εθνικό αφανισμό (Για το ζήτημα
αυτό βλ. το άρθρο μου: «Οι υποσχέσεις των πολιτικών ως αδίκημα εξαπάτησης του
λαού», στα «Πολιτικά Θέματα» της 9-7-1993, και αναδημοσίευσή μου: «Πολιτική και
Κοινωνία στην Ελλάδα, του λαϊκισμού», εκδ. «Πολιτικά Θέματα», Αθήνα 2003, σελ.
199-2002 και περισσότερα στο έργο μου: «Ο λαϊκισμός στην Ελλάδα», εκδ. «Ergo»,
Αθήνα 2002 και ιδιαίτερα το έργο του Άγγλου ελληνιστή D.M. Mac Dowell: «Το
δίκαιο στην Αθήνα των κλασσικών χρόνων», Αθήνα 1986, εκδ. Παπαδήμα).
Άντε ρε γονατισμένοι ψηφοφόροι απαιτήστε και κάτι ηθικό και
αληθινά δημοκρατικό απ’ αυτούς που ψηφίζετε!
Δεν ντρέπεστε να σας εξαπατούν τόσο ξετσίπωτα οι… εκλεκτοί σας;
|
Αθήνα 14/12/2015
Πολιτικές υποθήκες
(Από το έργο μου: «Η κομμουνιστική Ουτοπία»)
Φ.Νίτσε: «Δεν έχω γνωρίσει πρόσωπα που εμπνέουν τέτοιο δέος
όπως οι Έλληνες φιλόσοφοι».
Επίκουρος: «Ασεβής δεν είναι όποιος καταργεί τους θεούς του
πλήθους, παρά όποιος τις δοξασίες του πλήθους τις αποδίδει στους θεούς».
Μ. Μ. Ρόζενταλ: «Η γνώση έχει ιστορικό περιεχόμενο και δεν
βγαίνει ξαφνικά όπως βγαίνει η σφαίρα από την κάννη του όπλου».
Τ. Αντρόνο: «Με την πολιτιστική βιομηχανία οι μάζες όχι μόνο
οδηγούνται στον κομφορισμό της σκέψης αλλά και στον πνευματικό ευνουχισμό που
τις μετατρέπει σε αντικείμενό της και τις χαλιναγωγεί, με αποτέλεσμα να
εξαφανίζεται η κριτική τους σκέψη».
Ομάδα Κοινωνιολόγων: «Οι μάζες μοιάζουν αγέλες αγρίων ζώων
που ψάχνουν απεγνωσμένα για τον θηριοδαμαστή τους».
Δ. Γληνός: «Ένας μύθος χρειάζεται πάντα για να ζει ο
άνθρωπος τη ζωή».
Π. Παπαγαρυφάλλου: «Όταν ο άνθρωπος πιστεύει ειλικρινά και
δυνατά στο μύθο αντέχει πολλά και όσο αυτός είναι πιο μεγάλος, τόσο περισσότερο
πιστεύει σ’ αυτόν και δίνεται σ’ αυτόν».
