Ο ανασκολοπισμός του Συντάγματος από τους Πρυτάνεις του παν/μιου Αθηνών, στην υπόθεση του καθηγητού της ιστορίας Δημ. Μιχαλόπουλου.

Στους πανεπιστημιακούς κύκλους – και όχι μόνο –είναι γνωστή η επιστημονική περιπέτεια του Δημ. Μιχαλόπουλου, ο οποίος αν και είχε υπέρ αυτού την απόφαση του Συμβουλίου επικρατείας για να καταλάβει τη θέση του, αυτό δεν κατέστη δυνατόν.

Ο λόγος; Η άρνηση των Πρυτάνεων να εφαρμόσουν το Σύνταγμα γιατί η εφαρμογή του θα σήμαινε να εκπέσει ο διορισθείς κ. Λιάκος. Αυτό το διαρκές επιστημονικό και νομικό σκάνδαλο, μας το θυμίζει και η συνέντευξη του ομότιμου καθηγητού του παν/μιου Αθηνών. κ. Εμμανουήλ Μικρογιαννάκη στην Άννα Δοντά, για λογαριασμό του περιοδικού «Hellenic NEXUS» (τευχ. Ιουλίου 2001), φωτοτυπία του οποίου μου έστειλε ο γνωστός ιστορικός συγγραφέας Α. Αντωνάκος.


Στην ενδιαφέρουσα αυτή συνέντευξη, στην οποία ο καθηγητής Μικρογιαννάκης εκθέτει τα κακώς κείμενα και τη χρονίζουσα τρομοκρατία στο παν/μιο Αθηνών, ερχόμενος στο επιστημονικό αυτό σκάνδαλο και την καταπάτηση της νομιμότητας από τους Πρύτανεις, που αρνήθηκαν ν’ αποκαταστήσουν τον Δημ. Μιχαλόπουλο, λέει και τούτα: «Εδώ αρχίζει το θέμα της τρομοκρατίας στο πανεπιστήμιο. Η ηγετική μορφή απ’ αυτούς, που τους κατευθύνει, εξέπεσε από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Ζήτησα από τον Πρύτανη να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, όπως κάνουμε πάντοτε. Κανένας Πρύτανης, ούτε Γέροντας, ούτε Δημόπουλος, ούτε Μπαμπινιώτης εφήρμοσε την απόφαση. Τον άφησαν εκεί, να διδάσκει και να πιέζει».
Δοντά: «Και ποιο είναι το όνομά του, κύριε καθηγητά;».
Ε. Μικρογιαννάκης: «Τον ξέρει όλος ο κόσμος. Λιάκος λέγεται. Άρα αυτή τη στιγμή το τμήμα αυτό δεινοπαθεί. Δεν υπάρχει μια δύναμη να φέρει μια ανάσχεση..» (Σ.τ.Σ. Όλες οι υπογραμμίσεις του γράφοντος).

Ναι, στο Παν/μιο Αθηνών για δεκαετίες «δεν υπάρχει δύναμη ανάσχεσης» της βιώσας παρανομίας. Χρόνια και χρόνια στην καρδιά του ελληνικού πολιτισμού – που υποτίθεται ότι είναι το πανεπιστήμιο Αθηνών – όπου σφυρηλατούνται οι αξίες του, βασιλεύει η ανομία και ανασκολοπίζεται το Σύνταγμα και οι αποφάσεις του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου.

Να τι επιτάσσει η παραγρ. 5 του άρθρου 95 του Συντάγματος: «Η διοίκηση έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο όπως νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης». Τίποτα απ’ αυτά που ορίζει το Σύνταγμα δεν έγινε. Η βάναυση επιστημονική και νομική παρανομία συνεχίζεται με την εκκοφαντική σιωπή και απραξία ΌΛΩΝ των υπευθύνων, που παραμένουν ατιμώρητοι.

Ο αξιότιμος κ. Λιάκος καταλαμβάνει διαρκώς υψηλά κυβερνητικά πόστα για να σώσει την παιδεία μιας Ελλάδας, η οποία βιώνει το έσχατο στάδιο της πολυεπίπεδης και πολύμορφης παρακμής!

Τούτων δοθέντων τίθεται το εύλογο ερώτημα:
Ποια είναι πιο επικίνδυνη τρομοκρατία; Είναι αυτή των πρυτάνεων και των υπουργείων που καταλύουν το Σύνταγμα και τη νομιμότητα ή τοποθέτηση μιας κροτίδας σε μια κατσαρόλα;
Η υποκρισία περισσεύει όταν μάλιστα συνοδεύεται από επιστημονικό και νομικό πραξικόπημα.
Θυμίζω προς κάθε αρμόδιο και την επί του προκείμενου έξοχη πραγμάτεια του δασκάλου μου στο παν/μιο Αθηνών, του αληθινού καθηγητού Φ. Βεγλερή, υπό τον τίτλο: «Η υποχρέωση της διοικήσεως στη συμμόρφωση των αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας».

Καταλήγοντας θα έλεγα: Αν το παν/μιο παρανομεί που ν’ αναζητήσουμε τη νομιμότητα;
Δεν μας μένει άλλος δρόμος από την άμεση εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 120 παραγ. 4, η οποία επιτάσσει την εξέγερση. Το τολμούμε; Οφείλουμε να το τολμήσουμε εν όψει του γεγονότος ότι παραβίαση του Συντάγματος σημαίνει κατάλυση του πολιτεύματος. Το χρέος αυτό υποδείκνυε ο Αθηναίος πολιτικός και ρήτορας Ανδοκίδης (440-390) γράφοντας τούτο τον γνωστό στην ιστορία όρκο που έδωσαν οι Αθηναίοι: «Θα σκοτώσουν και με τα χέρια και με τα έργα και με τα λόγια και με την ψήφο τους, και με το ίδιο τους το χέρι αν μπορούν, όποιον θα προσπαθούσε να καταλύσει την αθηναϊκή δημοκρατία» (βλ. Ανδοκίδου, «Περί των μυστηρίων», 97-98). Η δημοκρατία δεν καταλύεται μόνο με τα τανκς αλλά και με την κατάλυση του Συντάγματος και μάλιστα από τους ορκιζομένους φρουρούς του (τον όρκο αυτό τον δανείστηκα από κείμενο του Α. Αντωνάκου).

Πολίτης Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου 
Αθήνα 29/01/2016

Πολιτικές Υποθήκες:
(Από το έργο μου: «Η κομμουνιστική Ουτοπία»).
Νίτσε: «Μόνο όταν φθάσει ο άνθρωπος στο τέλος όλων των πραγμάτων θα έχει γνωρίσει τον εαυτό του, γιατί τα πράγματα είναι απλώς τα σύνορα του ανθρώπου».
Ηράκλειτος: «Το γνώναι εαυτόν χαλεπώτατον».
Αριστοτέλης: «Χαλεπώτατον εστίν εαυτόν νικήσαι».
Μαρξ: «Ριζοσπαστισμός σημαίνει ν’ αδράξεις το θέμα στη ρίζα του. Αλλά για τον άνθρωπο η ρίζα είναι ο ίδιος ο άνθρωπος».
Ο ίδιος: «Τα άτομα ξεκίνησαν πάντα από τον εαυτό τους, ξεκινούν πάντα από τον εαυτό τους».
Φίχτε: «Ο άνθρωπος δεν είναι ένα προϊόν του αισθητού κόσμου και ο τελικός σκοπός της ύπαρξής του δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα σ’ αυτόν τον αισθητό κόσμο. Ο προορισμός του υπερβαίνει το χώρο και το χρόνο και κάθε τι που είναι αισθητό».
Μ. Ράσσελ: «Οι κοινωνικοί θεσμοί είναι οι φορεσιές ή οι ενσωματώσεις των ενστίκτων».

Νίτσε: Την ανατροπή των παλιών ιδεών δεν την ακολουθεί αμέσως η ανατροπή των θεσμών, απεναντίας οι νέες ιδέες μένουν πολύ καιρό στο έρημο και άξενο σπίτι των προκατόχων τους και το κρατούν αυτές από έλλειψη στέγης».

Οικονομία, covid business , ενεργειακή κρίση- Με τον Ζάκη Πολυζωίδη