Οι προβληματισμοί με τους οποίους μας βομβαρδίζουν
καθημερινά τα Μ.Μ.Ε., οι κομματικοί μηχανισμοί, οι σωτήρες μας έχει φτάσει
πλέον σε ανεξέλεγκτο σημείο.
Ο Έλληνας μεσοαστός ακούει ανέκφραστος (πλέον) και μάλλον
εξαγριωμένος, για νέες φορολογικές επιβαρύνσεις, υπομένει τις μειώσεις της σύνταξής
του, ανέχεται τις κομματικές εξαγγελίες για την διάσωση, περιμένει ακόμα την
ανάπτυξη, βλέπει την ανεργία να αυξάνεται, την υγεία να είναι στα κακά της χάλια,
ψάχνει απεγνωσμένα μέσα σε όλη αυτή την ¨ενημέρωση¨ μια ελπίδα για επιβίωση,
για καλυτέρευση της ζωής του, αλλά όπως φαίνεται, μάταια.
Όλοι ανεξαιρέτως οι πολικάντηδες, οι δημοσιογράφοι, οι σύγχρονοι
εργατοπατέρες έχουν πάρει το θέμα πολύ προσωπικά, και διαχειρίζονται για λογαριασμό
μας τα δικαιώματά μας.
Όμως στο τέλος καλούμαστε όλοι εμείς να «βγάλουμε το φίδι
από την τρύπα»,
Καλούμαστε :
- να σώσουμε την Ελλάδα
- να δώσουμε και άλλα, και άλλα….από αυτά που δεν έχουμε
- να δώσουμε την περιουσία μας
- να τους πιστέψουμε και να δείξουμε εμπιστοσύνη
Και όλα αυτά εν γνώσει :
- Ότι τα Μνημόνια και όλες οι δανειακές συμβάσεις, από της ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους υπεγράφησαν από τους εκπρόσωπους της Ελλάδας έχοντας πλήρη επίγνωση του τι υπογράφουν ( μη γελιόμαστε, κανείς δεν μπορεί να είναι τόσο αδαής )
Αποτέλεσμα :
- ένα κράτος καταληστευμένο, από τα κατά καιρούς λαμόγια
- ένα κράτος που προσπαθεί να ανταπεξέλθει σε ένα μη βιώσιμο χρέος
- ένα κράτος όπου το Σύνταγμα είναι απλώς «ψηλά γράμματα»
Ξεχνούν έντεχνα, ότι η κινητήριως δύναμη κάθε κράτους είναι, ο μεσοαστός, ο καταναλωτής, που χωρίς αυτόν δεν δουλεύει η αγορά.
Αναλογειστείτε την αγοραστική και την φοροδοτική ικανότητα
όλων εμάς που αποτελούμε την πλειοψηφία του ΑΕΠ, και το αποτέλεσμα που μπορεί
να προκείψει αν αυξήσουν τα έσοδά μας και μειώσουν τους φόρους. Δεν πιστεύω ότι
όλοι αυτοί οι «επιστήμονες» της οικονομίας δεν το έχουν αναλογιστεί αυτό και
δεν έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους.
Είναι προφανές (κατά την άποψή μου) ότι το σχέδιο δεν είναι
η ανάκαμψη του πολίτη αλλά η εκποίηση της περιουσίας του Έλληνα και της Ελλάδας.
Ανδρέας Κιμούλης
